Nie poznałem Go nigdy. Ani jego rodziny. Dopiero kilka dni temu odnalazłem jego wnuczkę, Joannę i dzięki niej poszerzyłem swą wiedzę o tę część Rodziny. A ich losy były bardzo ciekawe.
Antoni Lis urodzony 27 maja 1898 roku w Dąbrowie Górniczej, jako szóste dziecko Hipolita i Julii z Mańków. Zmarł 10 grudnia 1965 roku w Świebodzicach.
Na ochotnika wstępuje do Legionów Piłsudzkiego. Od 1919 roku zawodowy wojskowy w drugim Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku w stopniu starszego sierżanta, do wybuchu wojny. Wcześniej, w latach 1916-1919 urzędnik państwowy, asystent kontroli skarbowej w Jędrzejowie. W latach 1919-1920 bierze udział w wojnie z Rosją.
Podobny wyglądem do swojego starszego brata Jana, bardzo inteligentny, zdyscyplinowany, w okularach, nosił się zawsze wzorowo i z fasonem. 24.11.1925 r. zawarł w Dąbrowie Górniczej związek małżeński z Klarą Piotrowską, urodzoną w 1904 roku w Kazaniu, córką urzędnika carskiego, który w 1922 roku z całą rodziną przeniósł się do Będzina. Z żoną Klarą zamieszkali w Sanoku, gdzie stacjonował jego pułk i gdzie mieli własny dom. Bierze udział w kampanii wrześniowej 1939 r. na linii Sanok-Sambor-Uzok. Jako zawodowy oficer odpowiada za sprawy logistyczne, zaopatrzenie i zakwaterowanie. Wraz z oddziałem próbuje przedostać się do Rumunii. Zostaje na cały okres wojny internowany na Węgrzech. Zaprzyjaźnił się ze strażnikami Węgrami, nauczył się biegle języka węgierskiego w mowie i w piśmie. Pozostał w niewoli do 3. maja 1945 roku w obozach na terenach Austrii i Niemiec.
Wrócił do żony Klary, która pozostała w Sanoku z dwójką dzieci. Od maja 1946 roku uciekając przed Ukraińcami i Rosjanami, zamieszkał z rodziną i ojcem Klary, Julianem Piotrowskim, w Świebodzicach. Był urzędnikiem Rady Narodowej. Aktywny w zarządzie miasta zorganizował miejską bibliotekę publiczną, gdzie żona Klara została kierowniczką od 1.10.1948 r. przez kolejne 20 lat.
Starszy syn, Henryk Jerzy, urodzony w 1928 roku od 1944 r. zaangażowany w partyzantce, aresztowany i więziony w Sanoku, zwolniony 06.12.1946 r. Poszukiwany przez UB za działalność antystalinowską ukrywał się przez pewien czas w mieszkaniu Jerzego Lisa, kuzyna, prokuratora w Dąbrowie Górniczej, potem u swej ciotki Magdaleny Rutkowskiej. Bardzo przystojny, szczupły, wysoki czarny. W 1948 r. zdał maturę w Państwowym Liceum Ogólnokształcącym dla dorosłych w Świdnicy. 04. marca 1949 r. został aresztowany i skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu w dniu 24.06.1949 r. na pięć lat więzienia z art. 86 KK, za działalność antysocjalistyczną. W okresie pobytu w więzieniu stracił w wypadku dłoń. Zwolniony na mocy ustawy o amnestii 22. listopada 1952 r.
W latach 1954-1960 Henryk studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, kierunek architektura wnętrz. W czasie studiów poznał swą żonę. Hanna Krzewska, urodzona w 1928 r., jej matką była Halina Krzewska z domu Babińska. Pochodzili z Warszawy, ale córkę urodziła we Włocławku, gdzie jej ojciec był aptekarzem. Hanna Krzewska brała udział w Powstaniu Warszawskim, jako jedna z najmłodszych sanitariuszek. Po upadku Powstania przez obóz przejściowy w Pruszkowie, razem z matką trafiły do KL Ravensbruck. Przeżyły i wróciły do Włocławka. Syn kobiety, u której wynajęły mieszkanie, prokurator, ostrzegł je, że interesuje się nimi Urząd Bezpieczeństwa. Wyjechały zatem do Wrocławia, gdzie Halina pracowała w kwatermistrzostwie Politechniki Wrocławskiej. W 1957 r. Henrykowi i Hannie Krzewskiej-Lis urodziła się córka Joanna Bronisława.
Po skończeniu studiów wyjechali do rodziny w Świebodzicach, gdzie Hanna została kierownikiem oddziału dziecięcego biblioteki w latach 1958-1960. Potem przenieśli się do Gorzowa, gdzie pracowali w zakładach „Stilon”. Współpracowali również z Teatrem J. Osterwy w Gorzowie. Hanna wróciła do zawodu plastyka w 1976 roku nawiązując współpracę z Biurem wystaw Artystycznych w Legnicy. Dostała mieszkanie w Lubinie, gdzie zamieszkała aż do swojej śmierci 01.02.2011 r. Mąż Henryk zmarł w 1981 r. Oboje byli bardzo czynnie zaangażowani NSZZ „Solidarność” we Wrocławiu.
Drugi syn Klary i Antoniego Lisa, Roman Julian, urodzony w 1933 r., zamieszkał we Wrocławiu pracując w branży fotograficznej. Miał córkę Agnieszkę i syna Pawła.